Novosadski umetnik i fotograf Ivan Karlavaris je Muzeju Vojvodine poklonio četiri grafike njegovog oca, likovnog umetnika i pedagoga Bogomila Karlavarisa. Na ovim drvorezima motiv je ljudski lik što je inače retkost na njegovim radovima, kojima uglavnom dominira pejzaž, prividno realističan, a ustvari više na nivou duhovno-poetskog likovnog izraza.
Drvorezne ploče za ove četiri grafike nastale su pedetih godina prošlog veka, kada se na crtežima ovog umetnika još uvek sreće ljudski lik ili figura. Uglavnom su to članovi porodice, žena, sinovi, otac. Ista je tematika i na grafikama: na jednoj je predstava umetnika u mladosti, drugi je portret umetnikove žene, treći sina, dok je četvrti ženski akt. Prošle godine, na inicijativu Ivana Karlavarisa sa originalne drvene matrice koju je umetnik izrezao pre više od pola veka, novosadski grafičar Slobodan Knežević Abi otisnuo je u malom tiražu desetak primeraka.
Inače, Muzej Vojvodine poseduje dva ulja na platnu Bogomila Karlavarisa. Sve je na ovim platnima u nekoliko horizontalnih linija različitih boja koja trebaju da dočaraju umetnikovu potragu za beskrajem. Akcenat je na ravnim plohama boje i racionalnoj viziji. Disciplina, geometrijska preciznost i formalna strogost u Karlavarisovom radu uticala da ovog naučnika među umetnicima često doživljavaju i kao preteču konceptualista pre konceptualizma. Njegovu umetnost karakteriše spontani osećaj za građenje slike postavljanjem znakova u pejzažu. Na pustim krajolicima njegovih platna nema tragova čoveka. Jedine naznake čovekovog postojanja su mreže puteva i pruga, kao i znakova na njima.
Naučni rad Bogomila Karlavarisa u domenu likovne pedagogije prepoznat je i van granica nekadašnje Jugoslavije. Istraživanje dečijeg stvaralaštva, kao i iskonske težnje čoveka da se likovno izrazi, ogledaju u plodnom slikarskom opusu Bogomila Karlavarisa, u kome se prožimaju njegov pedagoški i naučni rad.
Dragana Garić Jovičić, kustoskinja istoričarka umetnosti
Biografija umetnika:
Bogomil Karlavaris je rođen u Perlezu 1924. godine. Završio je Učiteljsku školu u Vršcu, Višu pedagošku školu u Novom Sadu, te Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu. Likovnu pedagogiju je doktorirao u Nemačkoj. Bio je predavač na Višoj pedagoškoj školi u Novom Sadu, a na novosadskoj Akademiji umetnosti radi od njenog osnivanja 1974. godine. Od 1980. godine bio je angažovan i kao profesor Metodike likovnog vaspitanja na Pedagoškom fakultetu u Rijeci.
Osim rada na području likovne umetnosti, paralelno se posvetio i pedagoškom radu. Autor je brojnih teorijskih knjiga i udžbenika iz oblasti likovne pedagogije. Karlavaris je osnovao Društvo likovnih pedagoga Vojvodine, a takođe i Centar za likovno vaspitanje dece i omladine Vojvodine koji je sa velikim uspehom vodio od 1954. do 1980. godine.
Iza njega je ostalo više od šezdeset samostalnih izložbi u zemlji i svetu, a njegovi radovi su se mogli videti i na brojnim grupnim izložbama. Dobitnik je nagrada 25. maj, Oktobarske nagrade grada Novog Sada, Iskre kulture, priznanja Zaslužni likovni pedagog Jugoslavije. Godine 1992. dobio je nagradu Edwin Ziegfeld, najvažnije međunarodno priznanje za likovnu pedagogiju.
