Štamparija na Šušnjarevom salašu, koja je postojala od oktobra 1943. do septembra 1944, imala je kao glavni zadatak štampanje Naše borbe i Slobodne Vojvodine, najvažnijih ilegalnih partizanskih listova u Vojvodini. Za nešto manje od godinu dana njenog postojanja, izašlo je 10 brojeva Naše borbe i 17 brojeva Slobodne Vojvodine, u ukupnom tiražu od gotovo 50.000 primeraka. Urednik Naše borbe je bio Jovan Veselinov Žarko, a Slobodne Vojvodine književnik Jovan Popović.
Štampanje novina na tiglu je zahtevalo mnogo napora i snage, jer je to bio težak i dugotrajan posao, ali su rezultati bili znatno bolji nego prilikom štampanja na geštetnerima i šapirografima. Partizanski štampari su radili u štampariji čitav dan i tek su uveče izlazili iz skrivene podzemne baze na salašu. Đuro Javorina je u komadu drveta izradio zaglavlja listova, kao i likove Tita i Staljina koji su štampani u pojedinim brojevima novina. Glavni problem je bio nedostatak papira, o čemu je u jednom izveštaju iz januara 1944. konstatovano: „Nemamo papira, narod čita štampu u grupama, po sokacima, i tako se nekako nadoknadi mali tiraž“. Početni tiraž Slobodne Vojvodine i Naše borbe je bio oko 1.200, da bi vremenom bio povećan na preko 2.000 primeraka.
Partizanska štampa sa Šušnjarevog salaša je u sremska sela dolazila već sutradan posle štampanja, a u Banat i Bačku sa nekoliko dana zakašnjenja. Štampari su listove obično završavali i pakovali u ranim popodnevnim časovima. Posebni paketi sa šifrovanim adresama su pripremani za Banat i Bačku, a posebni za pojedine srezove u Sremu. Pojedini primerci su slati u Bosnu, gde su se borile vojvođanske jedinice, pa čak i u Italiju gde su u bolnicama lečeni ranjenici iz Vojvodine i drugih krajeva Jugoslavije.
Posebno je značajan prvomajski broj Naše borbe iz 1944. godine, sa naslovnom stranom na kojoj je zaglavlje i petokraka zvezda crvene boje. U istom broju je objavljena čuvena priča književnika Jovana Popovića Pinki je video Tita, povodom proglašenja Boška Palkovljevića Pinkija za narodnog heroja. Ova pripovetka je kasnije ušla u đačke čitanke.
Kao deo partizanske propagande, Naša borba i Slobodna Vojvodina su zaslužni za širenje i jačanje pokreta otpora u Vojvodini, afirmisanje ideje o vojvođanskoj autonomiji i uspešno suprotstavljanje svim vidovima šovinizma, nacionalizma i međunacionalnih sukoba. Muzej Vojvodine čuva primerke svih brojeva Naše borbe i Slobodne Vojvodine, štampane na Šušnjarevom salašu u Sremu.
Dr Aleksandar Horvat, kustos – istoričar
Šušnjarev salaš
Urednici partizanske štampe Jovan Popović, Stanka Veselinov i Jovan Veselinov 1943. godine
Prvi broj Slobodne Vojvodine štampan na Šušnjarevom salašu (novembar 1943. godine)
