Politički život

Prisajedinjenjem Vojvodine Srbiji i stvaranjem Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca sa dinastijom Karađorđevića 1918. godine, ostvaren je vekovni cilj nacionalne borbe vojvođanskih Srba.

Do donošenja Vidovdanskog ustava (1921) traje državno-pravni provizorijum koji na području Vojvodine sa Sremom, obeležava vlast Narodne uprave za Banat, Bačku i Baranju, čiji se odseci postepeno utapaju u ministarstva nove države. Od 1922. do 1929. godine Uprava u Kraljevini vrši se preko oblasti, a posle toga preko banovina. Dunavska banovina sa sedištem u Novom Sadu obuhvatala je Vojvodinu i Šumadiju. Politički život na teritoriji Vojvodine od 1918. do 1929. godine odvija se preko političkih stranaka: srpskih, jugoslovenskih, manjinskih, građanskih, radničkih. U tom periodu održano je više redovnih i prevremenih parlamentarnih i lokalnih izbora.

Vrhunac parlamentarne krize, nastale krajem dvadesetih godina, predstavlja uvođenje kraljeve diktature 6. januara 1929. godine. Obnova parlamentarizma, Oktroisanim ustavom (1931), nije donela sređenije prilike u stranačkom životu. Režimske stranke su na izborima 1931, 1935. i 1938. godine pobeđivale opoziciju, čiji deo čine i autonomističke tendencije u Vojvodini.

Posle ubistva kralja Aleksandra 1934. godine, uspostavljeno je Namesništvo koje je postojalo do vojnog puča 1941. godine, izvedenog kao reakcija na pristupanje vlade Cvetković – Maček Trojnom paktu.

Krajem tridesetih godina dolazi do jačanja profašističkih i iredentističkih snaga među vojvođanskim Nemcima i Mađarima. Istovremeno se približavanjem fašističke opasnosti, dolazi i do organizovanja patriotskih snaga za odbranu zemlje u čemu prednjači omladina.