Zvanično osnovana 29. aprila 1916. godine u ruskom gradu Odesi na Crnom moru, Prva srpska dobrovoljačka divizija je na svom vrhuncu brojala oko 17.000 ljudi. Jedna od četa u koju su raspoređeni dobrovoljci iz Banata, Bačke, Baranje i Srema nosila je naziv „vojvođanska“ četa. Samo u prvom puku divizije, bilo je raspoređeno 1.256 dobrovoljaca iz Vojvodine, a uoči bitke na Dobrudži njihov broj se popeo na 6.225 ljudi.
Car Nikolaj II vrši smotru Prve srpske dobrovoljačke divizije
Komandni kadar divizije činili su oficiri srpske vojske sa Krfa na čelu sa komandantom pukovnikom Stevanom Hadžićem. Dobrovoljački oficiri, bivši ruski ratni zarobljenici, komandovali su divizijskim četama. Uprkos naporima da se divizija prvenstveno iskoristi za potrebe srpske vojske na Solunu, ona je zvanično ušla u sastav 47. korpusa ruske carske vojske, što je odredilo njenu namenu i sudbinu.
Ljudstvo koje je činilo Prvu srpsku dobrovoljačku diviziju dolazilo je sa različitim vojničkim iskustvom. Iako su diviziju činili u najvećem broju Srbi, među dobrovoljcima je bilo i Hrvata i Slovenaca, sa malim brojem Slovaka i Čeha. Komandni kadar nije se uvek sa poštovanjem odnosio prema ljudima koji su rizikovali svoje živote i živote svojih porodica da bi se predali ruskoj vojsci, a potom patriotizmom vođeni nesebično davali sebe u dobrovoljce srpske vojske. Karakteristični odnosi koji su vladali između vojnika Kraljevine Srbije i njenih oficira kao što su čelična disciplina, ali i verbalno i fizičko kažnjavanje prestupa izazvali su negodovanje kod dobrovoljačkog kadra Prve srpske dobrovoljačke divizije, te su oficiri srpske vojske morali da promene svoj pristup. U periodu od aprila do avgusta, kamp za obuku u Odesi često su posećivale važne ličnosti poput predsednika srpske vlade Nikole Pašića, regenta Aleksandra Karađorđevića i ruskog cara Nikolaja II Romanova radi podizanja morala uoči predstojećih borbi.
Loša opremljenost često dotrajalim i starim, neretko pokvarenim oružjem, manjak municije i prateće vojne opreme stvarali su dodatne probleme u funkcionisanju divizije. Oni će posebno izaći na videlo tokom same bitke. Disciplina bivših austro-ugarskih vojnika popustila je u ruskom zarobljeništvu. Sa druge strane, aktivno ratno stanje zahtevalo je ubrzanu obuku u periodu od 8. maja do 23. juna 1916. godine. Vreme nije bilo na strani dobrovoljaca, kao ni bitka koja ih je čekala na poljima Dobrudže kraj Crnog mora.
Dimitrije Mihajlović, kustos – istoričar
