Veliki dvorac ili kaštel je centralni objekat kompleksa. Izgrađen je početkom 19. veka. Prema nekim podacima, gradnja je završena 1826. godine. U to vreme se porodica Stratimirović već prilično uvećala i stekla veliki ugled među Srbima u Habzburškoj monarhiji. Oba dvorca je sagradila druga i treća generacija ove porodice, rođena u Kulpinu. Oni su svom porodičnom prezimenu Stratimirović obično dodavali prezime Kulpinski, a hercegovačko Vučković su potpuno napustili. U ovim generacijama Stratimirovića bilo je i uglednih pojedinaca, koji su se bavili različitim profesijama. Najistaknutiji među njima je u to vreme svakako bio Stefan Stratimirović, koji se od 1790. do 1836. godine nalazio na čelu Karlovačke mitropolije.
Za zada nema poznatih podataka o projektantu i graditeljima dvorca. Na jednoj staroj fotografiji – razglednici sačuvan je prvobitni izgled ovog dvorca. Zgrada je temeljno rekonstruisana 1912. godine, kada je imanje bilo vlasništvo porodice Dunđerski. Projekat rekonstrukcije uradio je poznati novosadski arhitekta Momčilo Tapavica. Najveće promene pretrpela je krovna konstrukcija. Sa centralnog dela je uklonjena šestougaona kula, koja se izdizala iznad krova i dominirala zgradom. Na njoj se nalazio vidikovac, veliki sat sa mehanizmom, aplikacija grba Stratimirovića i niz drugih dekorativnih detalja. Promenjena je i četvorougaona krovna konstrukcija, te su dobijena dva nagiba, a na čeonom delu je postavljen dekorativni friz sa ornamentisanim pravougaonim poljima i vazama na uglovima.
Ova rekonstrukcija nije suštinski promenila prvobitni arhitektonski izgled zgrade. Dvorac je zadržao sva obeležja klasicističkog stila u kojem je građen.
Graditelji dvoraca i vlastelinskih vila sa kraja 18. i početka 19. veka su se na ovim prostorima uglavnom držali ustaljenih pravila klasicističke gradnje. Ovaj stil karakterišu “jednostavnost, jasno raščlanjivanje, utisak monumentalnosti i izvesna ljupkost”. Na čeonom delu zgrade je, po pravilu, projektovan ulazni trem, tzv. portik. Kod kulpinskog dvorca portik deli fasadu na dva istovetna dela. Izgrađen je u tipičnom klasicističkom stilu. Čini ga stepenište, pristupna rampa i četiri para jonskih stubova, koji nose arhitrav i timpanon.
Na začelju se nalazi petougaoni ulazni trem, koji na bočnim stranama ima kružne otvore. Iznad trema je prostrana terasa, natkrivena kupolom. Na nju se ulazi sa sprata, iz centralne prostorije dvorca, tzv. salona. Sa terase se pruža jedinstven i upečatljiv pogled na park i okolinu.
Unutrašnjost dvorca je, takođe, rađena u klasicističkom stilu. Iz prostranog hola se direktno ulazi u centralnu salu, sa kojom su povezane po dve prostorije sa leve i desne strane. Vezu sa ostalim prostorijama u dvorcu obezbeđuje dugački hodnik, iz kojeg se ulazi u ostale prostorije.
Građevinski materijal je karakterističan za stil i ono vreme. Zidovi su od cigle. Kamen je upotrebljen za stubove portika, kao i za stepeništa i oplatu podova u unutrašnjosti dvorca. Spoljni i unutrašnji zidovi su obloženi krečnim malterom, a krovni pokrivač je prvobitno bio od biber crepa. Na krovu su simetrično bile raspoređene badže – po tri sa svake strane portika, i po dva dimnjaka. Kasnijim rekonstrukcijama načinjene su izmene na krovu: pored dva nagiba dobio je i novi prekrivač od eternit ploča.
Poslednji obimniji radovi na popravci krova, uređenju fasade i enterijera obavljeni su 2009. godine. Tada je u dvorcu postavljena izložba stilskog nameštaja.
Zbirka stilskog nameštaja nastala je u Vojvođanskom muzeju, sistematskim prikupljanjem predmeta od 1955. godine. Već 1961. godine u Muzeju je priređena prva izložba nameštaja. Muzej je 1967. godine dobio pravo na raspolaganje i korišćenje dvorca u Čelarevu sa zatečenim predmetima, čime je zbirka značajno obogaćena, a dobijen je i odgovarajući prostor za izlaganje. Krajem 2009. godine zbirka je preneta u dvorac u Kulpinu, gde je i izložena. Ova izložba obuhvata period od početka 18. do prve polovine 20. veka.
